Το θέμα της φιγούρας στον χώρο είναι χαρακτηριστικό στο έργο της Καλλιόπης Κουκλινού. Με κύρια εκφραστικά μέσα την πένα και το μελάνι σε χαρτί, η καλλιτέχνης επιλέγει τη μονοχρωμία για τις οπτικές αφηγήσεις της, χτίζοντας πάνω στις αντιθέσεις του λευκού και του μαύρου ενώ συχνά η εισαγωγή ενός έντονου χρώματος οριοθετεί ή υπογραμμίζει το πλαίσιο αναφοράς. Το γυμνό και το ερωτικό σχέδιο καταλαμβάνουν κεντρική θέση στη θεματική της Κουκλινού, στο πλαίσιο της οποίας αντιλαμβάνεται το σώμα ως αφαιρετική φόρμα και το χρησιμοποιεί ως βασικό στοιχείο για το στήσιμο και την οργάνωση της σύνθεσης. Μέσα από την άμεση, χειρονομιακή σχεδόν, εικαστική της γραφή η καλλιτέχνης στοχεύει πρωτίστως, πέρα από την απεικόνιση μιας κατάστασης, στην αυτονομία του σχεδίου.